.

Westchnęłam. Świętokradztwem wydawało się choćby dotknięcie inkrustrowanych drzwi zamku. Wzór był tak skomplikowany,tak delikatny,że niemal bałam się,iż drewno pęknie pod moim dotykiem.
Ale powiedzmy szczerze: nie tego się obawiałam.
Yahiro pchnął drzwi ukazując piękną salę balową. Goście już przyszli.

Zobaczyłam Anastasię otoczoną tłumem najważniejszych gości.

Czułam się bardzo źle. Miałam wrażenie, że zaraz zemdleje.
Spojrzałam na osobę, która mi towarzyszyła.
Gorzej być nie może.

Siedziałam na tym durnym balu popijając wino. Jeżeli miałam to znosić to w stanie nietrzeźwym.

Weszli spóźnieni... trzymał ją pod rękę.
Pamiętam tu wszystko...

Zauważyłam Tadashiego z Saphirą.

Nie miała ani trochę zadowolonej miny.. Rozglądała się po sali niemal wrogo..

Rozejrzał się po sali i zatrzymał się blisko wyjścia...

Nagle Yahiro wstał.
-Chodź.-rzucił do mnie. Kilka sekund później byliśmy już koło wcześniej wymienionej pary.

Spojrzała wrogo na Solange i jej partnera.

Obdarzył brata lodowatym spojrzeniem... chciał go rozerwać na strzępy. Tu i teraz. Ale musiał nad sobą panować...

Czułam tą gęstą atmosferę. Można ją kroić nożem.
W naszym kierunku właśnie szła Anastasia. Miałam wrażenie, że już ją kiedyś widziałam.

- Chce mi się pić.. - powiedziała do Dashiego..

Zwrócił wzrok w kierunku Anastasi...
- Poczekaj, Saphie...

Nagle mnie olśniło.
-To pani była wtedy w klubie.-zwróciłam się do Anstasii.
-Jak miło, że mnie pamiętasz, drogie dziecko.

- Dashi.. Chce pić.

Przyciągnął ukochaną mocniej do siebie.
- Nie teraz... - szepnął jej do ucha by tylko ona słyszała.

Yahiro uniósł brwi.
-Wy się znacie.
Przytaknęłam.
-Była pani bardzo miła.-zwróciłam się do Anastasii.-Nigdy bym nie pomyślała, że pani może być aniołem mroku...i to pierwszym na świecie.

Przyglądała się mężczyźnie obok Solange. Drgnęła..
- Zaraz.. Zaraz.. Yahiro? - spytała.
// Dashi napisz za niego xD //

// CO JA? TO SOL ZAWSZE ZA NIEGO PISZE xD A zresztą to twój pomysł więc ty za niego pisz! xD //
Spojrzał na Saphirę.
- Huh...?

Yahiro uśmiechnął się szerzej.
-Witaj z powrotem.
Ok, czy tylko ja nie wiem o co chodzi? W sumie Anastasia też wygląda na zdezorientowaną.
-Wy się znacie?-spytałam wesoło.

- Był młodszy kiedy ostatni raz się widzieliśmy. - wyszeptała z delikatnym uśmiechem. - Kopę lat, Yahiro. To już nie zabawiasz się z Lizzy tylko z psychopatką Solange?
- Jakie ty szczegóły pamiętasz, akachan. - wyszczerzył kły. - Już nie taka dziecinka z Ciebie jak kiedyś.
- A ty jak zawsze zaborczy i pewny siebie.

Drgął.
Aka...chan...?
Uścisk jego dłoni na przed ramieniu Saphiry znacząco zelżał.

-Czyżby romans?-zaśmiałam się i puściłam Tadashi'emu oczko. Musiał być wściekły.

- Jakie romanse?! - skrzywił się Yahiro. - Że z nią?!
- Mam u niego dług. - warknęła.
- Chciałaś powiedzieć nadal niespłacony dług. - oblizał wargi. - Kiedy ta słodka duszyczka w końcu przejdzie bramy piekieł?
- Kiedy mój miecze przebije Twoje serce na wylot skończony sukinkocie.
Zmarszczył brwi widocznie wkurzony.
- Uważaj sobie, dziecinko.

// A Wiktoria znowu coś wymyśla żeby wykończyć Saphire... :smutek: mogłam się domyślić... //
Odwrócił wzrok.
Zabiję go... nie pozwolę jej zrobić krzywdy...

Anastasia zaklaskała w dłonie.
-Mam dla ciebie niespodziankę, mój synu-zwróciła się do Tadashi'ego.-W końcu cię kocham.
Yahiro skrzywił się jeszcze bardziej.
-Yahiro, chyba nie chcesz zrobić krzywdy przyszłej żonie swojego brata?-skarciła syna matka.

Przyszłej..żonie..? Zarumieniła się i przylgnęła mocniej do Dashiego.

Zacisnął palce na ramieniu Saphiry i spojrzał na matkę.

-Przygotuję wam taki piękny ślub...-paplała dalej Anastasia.-Młoda nie jestem, a chcę dożyć wnuków. Mój starszy syn wychodzi za mąż!
Myślałam, że zaraz wybuchnę śmiechem.
-Widzisz jak cię mama kocha?-zachichotałam.

Za mąż...? Co?! Spojrzała zdziwiona na Tadashiego.

Posłał jej spojrzenie typu: "ja nic nie wiem".

-No bo przecież jesteśmy rodziną!-krzyknęła Anastasia.-Zawsze o tym marzyłam!
Rudowłosa kobieta wzięła kieliszek.
-CHCIAŁABYM WZNIEŚĆ TOAST! ZA MOJEGO SYNA, KTÓRY SIĘ ŻENI! ŚLUB JUŻ ZA TYDZIEŃ! ZDROWIE!

- Przykro mi, proszę pani.. Ale my nie wychodzimy za siebie. - powiedziała.

Odetchnął z ulgą.
- Dzięki, Saph - szepnął.
Jeszcze nie teraz...
Przypomniał sobie swój sen...

-Jak to nie?-prychnęła.-Oczywiście, że tak.
Po chwili odeszła do stołu.
-Gratulacje.-powiedziałam do Saphiry.-Nie wiedziałam, że się zaręczyliście.

Spojrzała na Solange. Puściła Dashiego i podeszła do niej stając obok, ale tak, by mieć głowę przy jej uchu.
- Jestem uzbrojona. Jeszcze jedno słowo, a dokonam tu morderstwa. A tego wiem, że byś nie chciała.

złapał Saphirę za rekę.
- Uspokój się, skarbie... musimy to wytrzymać.

-Jesteś strasznie niemiła.-prychnęłam.
Yahiro wzruszył ramionami.
-Dobrze wiesz dlaczego matka to robi.-zwrócił się do Tadashi'ego.-Chce mieć w rodzinie jak najwięcej osób z przepowiedni.

- Nie jestem niemiła. Tylko bronie osoby na której mi zależy. - spojrzała na Dashiego. - Chce mi się pić.

- Ciebie też zeswatała z Solange? - uniósł brew. - Ładna byłaby z was para. Psychopatka i jej idiota.
Złapał Saphire pod rękę.
- Chodź. Napijesz się czegoś.
Odeszli.

-Ej!-krzyknęłam, ale już zniknęli mi z oczu.

- To był jedyny sposób, żeby stamtąd iść. Możemy już wracać?

- Do domu? - spytał.

Nagle z głośników dobiegła wolna piosenka.
//Tańczcie xD//

http://www.youtube.com/watch?v=yVLxRXoLaas <3

- Tak do domu. - wyszeptała cicho. - Nienawidzę bali.. Te wszystkie głupie tańce.. Sukieneczki..

//Saphira ma w sobie zero romantyzmu ;-; //

// Nieeeee xD Ona po prostu nie umie tańczyć xD //

//Jak się ma dobrego partnera to się umie ;) //

Usłyszał muzykę.
- Huh?
Spojrzał na Saphirę.
- Daj spokój... spróbuj się choć... troche tym nacieszyć... że możemy być razem.

Drgnęła.. To ją..dotknęło.
- Przecież.. ja się..ciesze..

Byłam w najgorszej sytuacji w moim życiu. Mimo to się uśmiechałam.
Chciałam się nacieszyć ostatnimi chwilami życia.

Złapał ukochana za ręke i pociągnął za rękę.

- O nie... Nie, ja nie umiem tańczyć!

Nagle poczułam chęć, by wyjść do ogrodu.

z.t

- no chodx! - uśmiechnął się.

Poszła za nim niepewnie.

Zaczęli tańczyć wolny taniec.

Stawiała niepewnie kroki starając się przystosować do jego rytmu..

Prowadził ją.

Patrzyła mu prosto w oczy.

Uśmiechał się do niej czule.

W końcu tańczyli naprawdę..
- Wspaniale.. - wyszeptała.

Okrecil ją.

Przytuliła się do niego..
- Kocham Cię..

- Ja ciebie też, najdroższa... - czuł prawdziwe uczucie do niej... Coś, czego nigdy wcześniej nie był w stanie czuć... To wszystko budziło się w nim i rosło w siłę...

Wtuliła się w niego..

Zeszli z parkietu przytulajac się.
Stanęli pod oknem.

Mruczała.

- Kocham cię...

- Ja Ciebie też..

Weszłam z powrotem na salę.

Kołysali się przy oknie.

Wsłuchiwała się w spokojne bicie jego serca..

Usiadłam przy stoliku między Yahiro, a Anastasią.

Musnął wargami płatek jej ucha.
- Jesteś moja... Nikt nie zrobi ci krzywdy... Bo ja będę cię chronił...

- Myślałam, że to ja jestem Twoim aniołem stróżem.. - zamruczała.

Muzyka ucichła. Na środku znów stanęła Anastasia.
-Mam przyjemność ogłosić, że znamy już nazwiska wszystkich uczestników przepowiedni.

- O nie... - szepnął.
Przytulił mocno Saphire.

- Dashi.. - zatrzesla sie

-Oczywiście wiem od dawna, że pierwszym z nich jest mój ukochany syn Tadashi.-Anastasia się uśmiechnęła.-Wiemy, że córką Marianny jest Diana...Saphira Trancy jest trzecią...drugą jest moja przyjaciółka Solange...Człowieka też już znamy. Jest nim Mark Wild. Brat Solange.

Nagle wszystko w mojej głowie eksplodowało. Kilka godzin temu zadałam pytanie:  ''czy może być jeszcze gorzej?''. Właśnie uzyskałam odpowiedź: Tak.

Zacisnął palce na sukni Saphiry.
Co za suka.

- Wychodzimy.. - syknęła i złapała go za nadgarstek ciągnąć go ku wyjściu..

Zanim Saph i Tadashi wyszli podeszła do nich starsza kobieta.
-Jeżeli chcecie stanąć po właściwej stronie...zapraszam.-podała im wizytówkę.
To się nie mogło stać/
Ruszyłam w kierunku wyjścia.

- Huh? - spojrzał na kobietę a potem na wizytówkę.

Wyprowadziła go na zewnątrz.
Odjechali.
z.t

Pobiegłam do drzwi.

z.t

Z.t